Αποκλείουν μαθητές με νεοπλασία από τα Πανεπιστήμια

Δύο μήνες πριν τις πανελλαδικές εξε­τάσεις και χωρίς έχουν γίνει γνωστά τα κριτήρια του νέου νόμου, μαθητές που πάλεψαν για την ζωή τους στερούνται την ευεργετική διάταξη του 5%.

Εκτός πανεπιστημίων και ΤΕ! κινδυ­νεύουν να βρεθούν δεκάδες έφηβοι που κατά το παρελθόν έπασχαν από νεοπλα­σματική ασθένεια και δικαιούνταν, ως την περυσινή χρονιά, να εισαχθούν στο Πανεπιστήμιο με τις ευεργετικές διατά­ξεις τού 5ο/ο.

Μετά την μεγάλη δοκιμασία πού βίω­σαν στις πιο τρυφερές ηλικίες της ζωής τους, ζώντας για μεγάλο χρονικό διάστη­μα σε ένα ογκολογικό νοσοκομείο, 300 και πλέον μαθητές της Γ Λυκείου, έλα­βαν επιστολή πριν από το Πάσχα από την αρμόδια επιτροπή του Κεντρικού Συμβουλίου Υγείας (ΚΕΣΥ), από την οποία... ενημερώθηκαν ότι δεν δικαιού­νται πλέον την ένταξή τους στα ΑΕΙ με την διαδικασία που ακολουθείται για τα παιδιά με σοβαρές παθήσεις, τα οποία καταλαμβάνουν το 5% των Θέσεων στις σχολές ΑΕΙ - ΤΕΙ.

Τους ανακοινώθηκε λίγες μόνο ημέρες πριν από τις πανελλαδικές εξετάσεις. Τα δύο συναρμόδια υπουργεία, Παιδείας και Υγείας, τροποποίησαν την διαδικασία γνωμάτευσης των σοβαρών παθήσεων που δίνει την δυνατότητα στα παιδιά που πάσχούν από αυτές να ενταχθούν σε πα­νεπιστήμια και ΤΕΙ με τον βαθμό του απολυτηρίου τούς, καταλαμβάνοντας συ­γκεκριμένες Θέσεις.

Η τροποποίηση της διαδικασίας αυτής εφαρμόζεται για πρώτη φορά από την εφετινή χρονιά και αφορά μόνο τις περι­πτώσεις πασχόντων από νεοπλασματικές νόσους (λευχαιμίες, λεμφώματα και ασθενείς με AIDS).

Με τον νέο νόμο 4452, που ι ιηφίστη­κε τον Φεβρουάριο του 2017, η διαδικα­σία άλλαξε και οι περιπτώσεις ογκολογι­κών ασθενών κρίνονται από την επιτρο­πή ενστάσεων τον ΚΕΣΥ.

    Ενα παιδί που νοσεί σε νεαρή ηλικία των 6, 7, 8 ετών χάνει 1 με 2 χρόνια φοί­τησης στο Δημοτικό. Βγαίνει εντελώς α­πό την εκπαιδευτική διαδικασία και όταν επανέρχεται, δύσκολα μπορεί να καλύ­ψει το χαμένο έδαφος. Η ανοσοκαταστο­λή που κυριαρχεί στην Θεραπεία των παι­διών αυτών κατά την διάρκεια της θερα­πείας καθιστά αδύνατη την παρακολούθη­ση των μαθημάτων. Μπορεί σε μερικά παιδιά η νόσος να έχει εξαφανιστεί, αλλά η ψυχική κατάσταση των·παιδιών δεν εί­ναι η ίδια με αυτή των συνομηλίκων τούς. Τα σημάδια που αφήνουν οι θεραπείες και τα πιθανά χειρουργεία αποκατάστα­σης που γίνονται μετά από χρόνια από την ύφεση της νόσού είναι ένας άλλος εmβαρυνπκός παράγοντας. Το υπουργείο  Παιδείας Θα έπρεπε να είναι δίπλα σε αυ­τά τα παιδιά 17-18 ετών, να τα στηρίζει παιδαγωγικά και να τούς δώσει ευκαιρίες για να πραγματοποιήσουν τα όνειρά τούς δείχνοντας σεβασμό στον αγώνα πού έδω­σαν για να επιβιώσουν στερούμενα ένα σημαντικό κομμάτι της παιδικής τους ηλι­κίας αλλά και της μαθητικής τους ζωής.η ψυχική κατάσταση των·παιδιών δεν εί­ναι η ίδια με αυτή των συνομηλίκων τούς. Τα σημάδια που αφήνουν οι θεραπείες και τα πιθανά χειρουργεία αποκατάστα­σης που γίνονται μετά από χρόνια από την ύφεση της νόσού είναι ένας άλλος εmβαρυνπκός παράγοντας. 

    Το υπουργείο Παιδείας Θα έπρεπε να είναι δίπλα σε αυ­τά τα παιδιά 17-18 ετών, να τα στηρίζει  παιδαγωγικά και να τούς δώσει ευκαιρίες για να πραγματοποιήσουν τα όνειρά τούς δείχνοντας σεβασμό στον αγώνα πού έδω­σαν για να επιβιώσουν στερούμενα ένα σημαντικό κομμάτι της παιδικής τους ηλι­κίας αλλά και της μαθητικής τους ζωής

*Πηγή: εφημ. ΕΜΠΡΟΣ φ249