Δεν πρόκειται για ανέκδοτο, ούτε για κακόγουστο αστείο. Το υπουργείο
υγείας μάλλον μπέρδεψε την επιστήμη της ιατρικής με το κληρονομικό
χάρισμα των μέντιουμ. Ή μήπως θέλει να βάλει από το παραθυράκι την
μαντική τέχνη στην ιατρική πράξη;
Το σύστημα της ηλεκτρονικής συνταγογράφησης, σε συνταγές σκευασμάτων για κακοήθειες απαιτεί να συμπληρώσει ο θεράπων ιατρός το προσδόκιμο του χρόνου επιβίωσης του ασθενούς. Δηλαδή αν ο ιατρός έχει τις μαντικές ικανότητες τότε κάποιος που έχει μικρές ελπίδες απιβίωσης δεν αξίζει τον κόπο να πάει την αγωγή;Μπορεί μάλιστα ο κάθένας και ιδιαίτερα ο ασθενής που παίρνει την συνταγή να πληροφορείται και για το πότε πιθανότατα θα πεθάνει! Δεν υπάρχει λογική σε αυτό ενώ δεν συνάδει και με την ιατρική ηθική.
Μετά από αντίδραση των ιατρών ο ΕΟΠΥΥ αππαντησε:
"Η αξιολόγηση κάθε αιτήματος γίνεται με βάση τα ιατρικά δεδομένα του ασθενούς και τις κατευθυντήριες οδηγίες που ισχύουν διεθνώς. Η απόφαση έγκρισης ή απόρριψης μιας αίτησης λαμβάνεται αποκλειστικά με επιστημονικούς όρους"
Δηλαδή παραδέχονται ότι αν κάποιος θεωρηθεί ότι δεν έχει ικανοποιητικό προσδόκιμο ζωής θα αποκλειστεί από την θεραπεύτική αγωγή. Και ενώ αναφέρονται σε αποφάσεις που θα λαμβάνονται με επιστηνονικούς όρους, καλύπτονται από μία ψυχρή εκτίμηση του θεράποντος πουαν θα αγράφεται σε ένα πλαίσιο.
Ως ιατροί θέλουμε να πληροφορήσουμε τον ΕΟΠΥΥ δεν υπάρχει κανένας τρόπος ώστε να γνωρίζεις εκ των προτέρων πόσο αποτελεσματική θα είναι η θεραπεία του καρκίνου.Δεν υπάρχει επίσης κανένας τρόπος να γνωρίζεις πόσο καιρό θα ζήσει κάποιος με ή χωρίς καρκίνο.
Επίσης οι άνθρωποι δεν είναι αριθμοί και πιθανότητες. Αν λέει η στατιστική ότι αυτός ο τύπος του καρκίνου στα 5 χρόνια έχει επιβίωση 75%, αυτό σημαίνει ότι 75 στους 100 πάσχοντες στα 5 έτη θα είναι ζωντανοί και 25 νεκροί. Ο συγκεκριμένος ασθενής που θα τοποθετηθεί στους 75 που θα ζήσουν ή στους 25 που θα πεθάνουν1 Ποιος έχει την ικανότητα αλλά και την ηθική να ταξινομήσει τον ασθενή του σε έναν από τους δύο στατιστισκούς πληθυσμούς και μάλιστα πριν αρχίσει την αγωγή;
Φαίνεται πως θέλουν να κάνουν και άλλες περικοπές στον τομέα της υγείας και τις βαφτίζουν προσδόκιμο επιβίωσης αντί να ασχολούνται με την ποιότητα ζωής των καρκινοπαθών, ακόμα και αυτών που έχουν ελάχιστες εβδομάδες ζωής
Το σύστημα της ηλεκτρονικής συνταγογράφησης, σε συνταγές σκευασμάτων για κακοήθειες απαιτεί να συμπληρώσει ο θεράπων ιατρός το προσδόκιμο του χρόνου επιβίωσης του ασθενούς. Δηλαδή αν ο ιατρός έχει τις μαντικές ικανότητες τότε κάποιος που έχει μικρές ελπίδες απιβίωσης δεν αξίζει τον κόπο να πάει την αγωγή;Μπορεί μάλιστα ο κάθένας και ιδιαίτερα ο ασθενής που παίρνει την συνταγή να πληροφορείται και για το πότε πιθανότατα θα πεθάνει! Δεν υπάρχει λογική σε αυτό ενώ δεν συνάδει και με την ιατρική ηθική.
Μετά από αντίδραση των ιατρών ο ΕΟΠΥΥ αππαντησε:
"Η αξιολόγηση κάθε αιτήματος γίνεται με βάση τα ιατρικά δεδομένα του ασθενούς και τις κατευθυντήριες οδηγίες που ισχύουν διεθνώς. Η απόφαση έγκρισης ή απόρριψης μιας αίτησης λαμβάνεται αποκλειστικά με επιστημονικούς όρους"
Δηλαδή παραδέχονται ότι αν κάποιος θεωρηθεί ότι δεν έχει ικανοποιητικό προσδόκιμο ζωής θα αποκλειστεί από την θεραπεύτική αγωγή. Και ενώ αναφέρονται σε αποφάσεις που θα λαμβάνονται με επιστηνονικούς όρους, καλύπτονται από μία ψυχρή εκτίμηση του θεράποντος πουαν θα αγράφεται σε ένα πλαίσιο.
Ως ιατροί θέλουμε να πληροφορήσουμε τον ΕΟΠΥΥ δεν υπάρχει κανένας τρόπος ώστε να γνωρίζεις εκ των προτέρων πόσο αποτελεσματική θα είναι η θεραπεία του καρκίνου.Δεν υπάρχει επίσης κανένας τρόπος να γνωρίζεις πόσο καιρό θα ζήσει κάποιος με ή χωρίς καρκίνο.
Επίσης οι άνθρωποι δεν είναι αριθμοί και πιθανότητες. Αν λέει η στατιστική ότι αυτός ο τύπος του καρκίνου στα 5 χρόνια έχει επιβίωση 75%, αυτό σημαίνει ότι 75 στους 100 πάσχοντες στα 5 έτη θα είναι ζωντανοί και 25 νεκροί. Ο συγκεκριμένος ασθενής που θα τοποθετηθεί στους 75 που θα ζήσουν ή στους 25 που θα πεθάνουν1 Ποιος έχει την ικανότητα αλλά και την ηθική να ταξινομήσει τον ασθενή του σε έναν από τους δύο στατιστισκούς πληθυσμούς και μάλιστα πριν αρχίσει την αγωγή;
Φαίνεται πως θέλουν να κάνουν και άλλες περικοπές στον τομέα της υγείας και τις βαφτίζουν προσδόκιμο επιβίωσης αντί να ασχολούνται με την ποιότητα ζωής των καρκινοπαθών, ακόμα και αυτών που έχουν ελάχιστες εβδομάδες ζωής
